พะเนียง ๑ หมายถึง น. ดอกไม้ไฟชนิดหนึ่ง ทําด้วยกระบอกไม้ไผ่บรรจุดินดํา ใช้ตั้งจุดไฟให้ลุกเป็นช่องาม เรียกว่า ไฟพะเนียง.
ดู เนียง ๒.
น. ชื่อหม้อนํ้าชนิดหนึ่ง รูปอย่างหม้อคะนน.(รูปภาพ พะเนียง)
น. แกงคั่วไก่หรือเนื้อเป็นต้น นํ้าแกงข้น.
ก. พ้องพาน เช่น อย่าให้ความชั่วมาพะพาน, พบปะ เช่น ไม่ได้พบปะพะพานมานาน, เกี่ยวพัน เช่น กิ่งไม้ยื่นมาระพะพาน.
ก. พักพิงหรือแอบอิงอาศัย, พะ ก็ว่า.
น. เพิงที่ต่อปะเข้าไปกับด้านสกัดของเรือน, พะเพิง หรือ เพิงพะก็เรียก.
น. ชื่อไม้ต้นขนาดใหญ่ชนิด Shorea roxburghii G. Don ในวงศ์Dipterocarpaceae ดอกสีขาว กลิ่นหอม เนื้อไม้ใช้ในการก่อสร้าง.